Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ....

Την εβδομάδα που μας πέρασε, ένιωθα πολύ άσχημα. Από παντού μαθαίναμε άσχημες ειδήσεις. Όχι για δικά μας, κοντινά πρόσωπα, αλλά όταν πρόκειται για παιδιά, δεν έχει σημασία αν είναι δικό σου.  Μέσα σε δυο μέρες συνέβη το περιστατικό με το μωράκι στη Λέρο, μια γυναίκα χτύπησε το μωρό της με λοστό στο κεφάλι, μια άλλη παράτησε τα δίδυμα παιδιά της σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, ένα κοριτσάκι 10 χρονών το χτύπησε λεωφορείο.
Που να μείνει μετά μυαλό για blog. Οι σκέψεις εκεί, κολλημένες, να προσπαθείς να σκεφτείς κάτι άλλο, να αλλάξεις διάθεση και να μην μπορείς. Να σκέφτεσαι και να ξανασκέφτεσαι, πως μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά.  Πως αφήνει ο Θεός να συμβαίνουν τόσο άσχημα πράγματα σε παιδιά. Και πως ένιωσαν αυτά τα παιδάκια εκείνες τις στιγμές. Που πονούσαν, που πεινούσαν, που κρύωναν, που δεν ήξεραν τι τους συμβαίνει και για ποιο λόγο. Δεν εξετάζω, ούτε δικάζω. Δεν μπορώ να ξέρω ποιος έφταιγε, δεν ήμουν μπροστά, δεν είδα.  
Γενικά, είμαι ψύχραιμος άνθρωπος και μπορώ να πω εξοικειωμένη με την ιδέα του θανάτου. Όταν όμως έχει προηγηθεί μια φυσιολογική ζωή. Χωρίς υπερβολές και ακρότητες. Μια απλή, φυσιολογική ζωή. Με παιδική ηλικία, εφηβεία,  ενηλικίωση και …. γεράματα.  Δεν μπορείς έτσι ξαφνικά να κόβεις το νήμα της ζωής ενός βρέφους ή ενός παιδιού.
Τα μωρά και τα παιδιά, πρέπει να είναι χαρούμενα, υγιή και ασφαλή. Πρέπει να έχουν φαγητό, σπίτι, παιχνίδια και αγκαλιές. Πρέπει να γελάνε, να παίζουν και να τρέχουν. Να σβήνουν κεράκια στα γενέθλιά τους, να φτιάχνουν πύργους στην άμμο το καλοκαίρι και χιονάνθρωπους τον χειμώνα. Να τους κρατάμε το χεράκι όταν περπατάμε μαζί και να τους δίνουμε ένα φιλί για καληνύχτα. Πρέπει να τους διαβάζουμε παραμύθια. Να πηγαίνουν σχολείο και να κάνουν φίλους.
Θα μου πείτε, τόσα γίνονται καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο, τώρα σε πείραξε; Όχι, όλα με έχουν συνταράξει. Οτιδήποτε έχουμε μάθει πως έχει συμβεί σε παιδί. Απλά αυτά, είναι πολύ πρόσφατα, έγιναν όλα μαζί και όλα στην Ελλάδα.
Σας στεναχώρησα και δεν το ήθελα, αλήθεια σας λέω. Όμως πραγματικά θα ήθελα να ξυπνούσα σήμερα το πρωί και τίποτα από αυτά να μην ήταν αλήθεια…. 
Θα ήθελα όλα τα μωρά, να ήταν κάπως έτσι: 



 Η χελιδονοφωλιά αυτή ήταν χτισμένη στην σκεπή μιας καφετέριας στην Εθνκή Οδό προς Βόλο. Η μαμά χελιδόνα ερχόταν κάθε 2-3 λεπτά και τάιζε τα μωρά της στο στόμα. Καθόμασταν και τα κοιτούσαμε πολύ ώρα. Δεν είναι απίστευτα;;;;

19 σχόλια:

  1. Μαρία μου γλυκιά, κι εγώ έτσι θα ήθελα να είναι... Θα μείνω σε αυτό: Τα μωρά και τα παιδιά, πρέπει να είναι χαρούμενα, υγιή και ασφαλή. Πρέπει να έχουν φαγητό, σπίτι, παιχνίδια και αγκαλιές. Πρέπει να γελάνε, να παίζουν και να τρέχουν. Να σβήνουν κεράκια στα γενέθλιά τους, να φτιάχνουν πύργους στην άμμο το καλοκαίρι και χιονάνθρωπους τον χειμώνα. Να τους κρατάμε το χεράκι όταν περπατάμε μαζί και να τους δίνουμε ένα φιλί για καληνύχτα. Πρέπει να τους διαβάζουμε παραμύθια. Να πηγαίνουν σχολείο και να κάνουν φίλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι είναι η ευχή μου κάθε φορά που φυσάω το κεράκι της τούρτας...

      Διαγραφή
    2. Μα δεν μπορώ ρε παιδί μου.... Απλά δεν μπορώ... Κανένα παιδί δεν αξίζει τέτοια τύχη...

      Διαγραφή
  2. Έτσι πρέπει να είναι και δυστυχώς δεν είναι.. ανάμεσα σε τί ανθρώπους ζούμε? τόσα και τόσα ακούω κάθε φορά ειδικά όσα αφορούν μικρά παιδιά και αναρωτιέμαι..δεν το χωράει ο νούς μου κάθε φορά.. άρρωστοι άνθρωποι που φέρνουν παιδιά σε τούτο τον κόσμο και τα κακοποιούν, τα σκοτώνουν.. και άλλοι που το να αποκτήσουν παιδί το έχουν όνειρο ζωής δεν το καταφέρνουν ποτέ να το εκπληρώσουν.. απλά δεν μπορώ να καταλάβω..μακάρι να ήταν όλα αλλιώς..τρομάζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο, είναι το πως νιώθει το κάθε παιδάκι την στιγμή που συμβαίνει όλο αυτό. Όταν είχα διαβάσει ας πούμε για το κοριτσάκι που το πέταξε ο πατέρας του από μια γέφυρα για να εκδικηθεί την γυναίκα του, μου είχε κολλήσει στο μυαλό το τι ένιωσε το παιδάκι εκείνη τη στιγμή. Ή τώρα, 30 ημερών λεχουδάκι, να ζήσει αυτό το μαρτύριο. Δεν το αντέχω...

      Διαγραφή
  3. Μακάρι μόνο όσοι άνθρωποι το αξίζουν πραγματικά να γίνονταν γονείς... Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική... Και τα αποτελέσματα τα διαβάζουμε στις εφημερίδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πλέον νομίζω πως όλοι πριν κάνουμε παιδιά πρέπει να περνάμε ΚΑΙ από ψυχιατρικό έλεγχο. Και να δίνουμε εξετάσεις και να μας παρακολουθούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

      Διαγραφή
  4. Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε
    έχουν τρόπο και μου λένε
    για τον πόνο που πονούν.
    Μ’ ένα βλέμμα λυπημένο
    πρωινό συννεφιασμένο
    για την άνοιξη ρωτούν.

    Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούνε
    αχ τα μάτια σου,
    για τα όνειρα που κάναμε ρωτούνε
    αχ τα μάτια σου.

    Μάτια παραπονεμένα
    μάτια που `σαστε για μένα
    θάλασσες υπομονής,
    με κλωστούλες ασημένιες
    πλέκω τις κρυφές σας έννοιες
    σε τραγούδι της ζωής.

    οταν βλεπω την γνωστη διαφημιση με το κοντινο σε παιδικα μουτρακια και παραλληλα ακουγεται αυτο το τραγουδι, νοιωθω ακριβως αυτο που λες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου, κάποια πρωινά στο μετρό, μπαίνουν δυο παιδιά. Ένα αγόρι γύρω στα 15 και ένα κοριτσάκι περίπου 8-9. Είναι περιποιημένα και καθαρά και παίζουν ακορντεόν και ζητάνε χρήματα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα μάτια τους και τον τρόπο που με κοιτάνε. Αυτόματα σκέφτομαι τα δικά μου παιδιά, που αυτή την ώρα είναι στο σχολείο τους, με τους φίλους τους, το κολατσιό τους κι ας μην φοράνε πάντα καινούργια ρούχα, ζούνε όμως την φυσιολογική παιδική ζωή. Γιατί δεν μπορούν να την έχουν όλα τα παιδιά; Με ποιο δικαίωμα τους την στερούν;

      Διαγραφή
  5. Στεναχωριέμαι όταν βλέπω παιδιά να πονάνε και μου φέρνει μια θλίψη.
    Μακάρι όλα τα παιδια να μπορούσαν να είναι ευτυχισμένα.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσο δίκιο έχεις.. Λόγω της δουλειάς μου έρχομαι καθημερινά σε επαφή με πολλά και πολύ άρρωστα παιδάκια, συνήθως βρέφη.. Και ανήμπορους, απελπισμένους γονείς.. Ξεκίνησα το blogging για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι υπάρχουν υγιή παιδιά και υγιείς οικογένειες.. Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το γλυκό και ζεστό κορίτσι από την παγωμένη Σουηδία! Ναι, υπάρχουν και υγιείς οικογένειες, ευτυχώς... Και μακάρι κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε πως κάτι δεν πάει καλά γύρω μας, να ενημερώνουμε και να βοηθάμε.

      Διαγραφή
  7. τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ και μαυρίζει η ψυχή μου και μετά μας κοιτάω και λέω πόσο τυχεροί που είμαστε, πόσο στην άλλη όχθη. Και πόση ψυχοθεραπεία βρίσκουμε ο ένας στο blog του άλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ αυτό λέω. Πως ήμουν πολύ τυχερή που μεγάλωσα με τους συγκεκριμένους γονείς, που με έκαναν να νιώθω ασφάλεια, ζεστασιά και απέραντη αγάπη. Το σπίτι μας είναι η "φωλιά" μας. Έτσι θέλω να το νιώθουν και τα παιδιά μας.

      Διαγραφή
  8. Εχεις τόσο δίκιο! Τόσο δίκιο...Με συγκίνησες πολύ! "Τα παιδιά είναι από το Θεό κι από τη φύση αγνά τρυφερά ακι αθώα...αν δεν είναι έτσι πάντα φταίνε οι άλλοι" το είχα διαβάσει πριν χρόνια κάπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πως μπορεί να φταίει ένα παιδί; Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Όλοι κάνουμε λάθη, κανένας δεν είναι ο τέλειος γονιός, αλλά ορισμένες περιπτώσεις είναι τόσο ακραίες.....

      Διαγραφή
  9. Μαρία μου πόσο σωστά τα λες. Αυτά σκεφτόμουν και εγώ, ειδικά για εκείνο το μωράκι στη Λέρο. Τα υπόλοιπα δεν τα ήξερα... Πόσο θυμό νιώθω!!! Γιατί να συμβαίνουν τόσο άσχημα πράγματα σε τούτες τις αθώες ψυχούλες που δεν έχουν βλάψει κανέναν. Και ναι, πρέπει να περνάνε από ψυχιατρικό έλεγχο οι άνθρωποι πριν κάνουν παιδιά για να μην βγάζουν τα απωθημένα τους στα μωρά τους! Πόσο δίκιο έχεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρά μου κάθε πρωί παρακαλάω να έχω ξυπνήσει σε έναν καλύτερο κόσμο...

      Διαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........