Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ, Ο ΜΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΖΟΓΚΛΕΡ !

 Σαν ζογκλέρ ένιωσα χθες το απόγευμα όταν επέστρεψα σπίτι, ή μάλλον κάπως έτσι νιώθω κάθε απόγευμα, όταν επιστρέφω σπίτι. Αρχίζουν όλοι να μου πετάνε «μπαλάκια» τα οποία εγώ πρέπει να πιάσω και να προσέξω να μην μου πέσει κάτω ούτε ένα.
Χθες το απόγευμα συγκεκριμένα, αφού σχόλασα από την κοροϊδία που για λόγους ευγένειας λέγεται εργασία, σταμάτησα στο αγαπημένο μου μαγαζί να πάρω δυο κουβάρια νήμα για τα πλεκτά μου (το νήμα είναι φθηνότερο από την επίσκεψη στον ψυχίατρο και πιο αποδοτικό στην ψυχοθεραπεία μην σου πω….). Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν βρήκα αμέσως να παρκάρω, είχε ως αποτέλεσμα να αργήσω γύρω στο εικοσάλεπτο... Ήμουν μόλις λίγα μέτρα έξω από το σπίτι, όταν χτύπησε το κινητό μου:
Ο σύζυγος: «Έλα, που είσαι;;;;»
Εγώ: «(Σε ένα ερημονήσι κάπου στο τρίγωνο των Βερμούδων, εσύ;) …. εεε κάτω από το σπίτι είμαι, ανεβαίνω…»
Μόλις μπήκα μέσα, η Αθηνά έτρεξε πάνω μου με βουρκωμένα μάτια….
-Τι έχεις μωρό μου, γιατί κλαις;;;;;;;
-Γιατί ο παππούς θα πεθάνει!!!!
Ζαλίζομαι λιγάκι και μέχρι να συνέλθω και να σκεφτώ τι στο καλό έχει γίνει, έρχεται ο Βαγγέλης δίπλα μου κλαίγοντας κι αυτός !!!!
-Εσύ γιατί κλαις πάλι;
-Γιατί η κυρία μας έχει βάλει να γράψουμε μια εργασία ΚΑΙ είναι μεγάλη (κλαψ κλαψ) ΚΑΙ εγώ πρέπει να γράφω όλο το απόγευμα (κλαψ κλαψ) ΚΑΙ δεν θα προλάβω να παίξω με τα Legooooooo…… (κρίμα κι εγώ που νόμιζα πως έκλαιγε από συγκίνηση που με είδε…).
Σαν να μην έφταναν τα δυο προηγούμενα, καπάκι έρχεται και ο Βασίλης και αρχίζει να ρωτάει:
-Μαρία, τι έγινε; Θα σας πληρώσει ο @#@#$%$; Του ζήτησες χρήματα; Χωρίς να θέλω να σε αγχώσω, έχουμε το δάνειο του αυτοκινήτου, τα αγγλικά του Βαγγέλη και την δόση του πλυντηρίου….. Και η ΔΕΗ λήγει αύριο !!! (κάπου εδώ νιώθω ότι θα βάλω κι εγώ τα κλάματα να γίνω σετ με τους υπόλοιπους….).
-Ένας – ένας βρε παιδιά, ούτε τα παπούτσια μου δεν πρόλαβα να βγάλω… Περιμένετε…. Αθηνούλα μου, μωρό μου, πως σου ήρθε τώρα πως ο παππούς θα πεθάνει; Έπαθε κάτι;
-Όχι…
-Ε τότε;
-Ο παππούς είναιπαππούς! Τον ρώτησα και μου είπε πως είναι 80 χρονών. Μόλις πάει 100 θα πεθάνει, δεν θα πεθάνει; (Για κάποιον λόγο, η κόρη μου έχει βγάλει το συμπέρασμα πως όλοι οι άνθρωποι, ΟΛΟΙ όμως, ζούμε μέχρι τα 100. Μόλις φτάσουμε σε αυτό το νούμερο….. τερματίζουμε, λες και μας  κλείνουν τον διακόπτη !!!!!!! ).
Αρχίζω λοιπόν να της εξηγώ ήρεμα και με απλά λόγια, να της λέω πράγματα που έχουμε ξαναπεί αλλά φαίνεται πως το παιδικό μυαλό αρνείται να δεχτεί και όσο εγώ της εξηγούσα, τόσο τα δάκρυά της έτρεχαν κορόμηλο….
- Δεν θέλω να πεθάνει ο παππούς!
- Βρε ματάκια μου, ο παππούς τώρα είναι καλά! Γιατί στεναχωριέσαι; …. Έχουμε πει πως όλοι πεθαίνουν, κανένας δεν ζει για πάντα, αλλά δεν πρέπει να το σκέφτεσαι τώρα αυτό. Και όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, μπορεί να μην είναι κοντά μας, να μην μπορούμε να τον δούμε, τον θυμόμαστε όμως, σκεπτόμαστε τι όμορφα που περνούσαμε μαζί του, βλέπουμε τις φωτογραφίες του…..
-ΚΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ ΜΠΟΥ ΧΟΥΧΟΥΟΥΧΟΥ…… (Βρε τι πάθαμε…. και από την μια να στεναχωριέμαι που την έβλεπα να κλαίει, από την άλλη συγχωρέστε με αλλά ήθελα να γελάσω λιγάκι….. η κακούργα μάνα…).
Όση ώρα η Αθηνά οδυρόταν  για τον παππού που θα πεθάνει όταν γίνει 100 χρονών, ο Βασίλης προσπαθούσε να μου ανοίξει συζήτηση για την κοροϊδία που για λόγους ευγένειας λέγεται εργασία, και τι θα κάνω με αυτό το θέμα και ο Βαγγέλης με φώναζε να τον βοηθήσω να γράψει την εργασία του που ήταν η περίληψη της ιστορίας του Βασιλιά Μίδα. Σαν κερασάκι στην τούρτα, χτύπησε το τηλέφωνο για να με ενημερώσουν για την κάρτα υγείας και πως με μόνο 215 € τον χρόνο μπλα μπλα μπλα μπλα….
Πάσαρα το τηλέφωνο στον Βασίλη (όχι που θα τον άφηνα .... χοχοχοοο), πήρα την Αθηνά αγκαλιά και καθίσαμε όλοι μαζί να διαβάσουμε την ιστορία του Βασιλιά Μίδα για να βγάλουμε την περίληψη. Τους έδωσα και από δυο καραμέλες, γλυκάθηκε και ο πόνος τους για τον παππού που θα πεθάνει όταν γίνει 100 χρονών και για την περίληψη που θα τελείωνε πολύ αργά για να παίξει με legoooooo (που τελικά πρόλαβε και παραπρόλαβε, τσάμπα η γκρίνια) και πέρασαν όλα! Ζογκλέρ η μάνα!!!!! Με μια αγκαλιά, δυο καραμέλες και ένα παραμύθι τα νικήσαμε όλα τα θηρία! (Το θέμα με την κοροϊδία που λέγεται εργασία δεν λύθηκε ακόμα, αλλά που θα μου πάει…..).
Να σας πω όμως κάτι;;;;; Μου άρεσε!!!!!!!!!!!!! Αυτό που όλοι με ήθελαν κοντά τους, να μου μιλήσουν, να μοιραστούν αυτό που σκέφτονται, που τους προβληματίζει, που ζητούσαν την αγκαλιά μου, την παρέα μου, μου έδωσε τόση δύναμη …..
Αυτό δεν είναι άλλωστε το νόημα;;;;;;
Σας φιλώ.

22 σχόλια:

  1. Α ρε Μαράκι...αυτό το θέμα με την κοροϊδια που λέγεται εργασία το ξέρω κι εγώ καλά... Μπράβο σου που τα καταφέρνεις!! Έτσι γερά...Με καλή διάθεση και αισιοδοξία...Εγώ πάντως έστειλα τον άντρα μου στο μ@#%&@ το αφεντικό μου να του τρίξει τα δόντια - αφου εγώ δεν κατάφερα τίποτα- και πήρα κάτι ψιλά τον προηγούμενο μήνα..Άντε να δούμε από δω και περα..πολλά φιλιά και υπομονή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίδα ο δικός μας ακόμα και κάτι καλόπαιδα που ακούγονται πολύ τελευταία να του φέρω, χαμπάρι δεν θα πάρει! Θα δούμε τι θα κάνουμε...... Κάθε φορά σου λέω πόσο λατρεύω το όνομά σου! Αν κάνω ποτέ άλλη κόρη, αυτό θα της δώσω!

      Διαγραφή
    2. Αλήθεια ρε Μαράκι...Εεεε άντε βάλε μπρος μπας και γίνουμε πολλές οι Ελπίδες και σωθούμε..χαχα!! πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  2. Τι ωραία που τα έγραψες Μαρία μου! Μ έκανες και γέλασα! Μάνα είναι μόνο μία! Τελικά παρά την κούραση στο τέλος αν ηρεμήσεις όλα τέλεια είναι!
    kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου κάθε φορά που καταφέρνω να το ρίξω στην πλάκα, ή κλείνω τα μάτια, παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίζω και καταφέρνω να ΜΗΝ φωνάξω, νιώθω απίστευτη δύναμη ! Βέβαια, δεν το καταφέρνω πάντα, αλλά είμαι σε καλό δρόμο!

      Διαγραφή
  3. Αχ, αυτή η αγκαλιά! Όλα τα χωράει!!! Γέλασα με το ηλικιακό των 100 χρόνων..βρε μακάρι, δεν λες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αχ ερμη μανα και εσυ! η εκφραση-γκιλοτινα που ξεστομισες στο τελος, ''μου άρεσε'' είναι ο γολγοθας μας! πολλες φορες εχω αναρωτηθεί γιατι καποιες καθονται αταραχες με το μακιγιαζ και το νυχι στην πενα, και τα παιδια τους ειναι σαν στρατιωτακια, ο δε αντρας λες και και του κατεβασαν το προγραμμα απο την ταινια ''οι γυναικες του στεπφορντ'' και η απαντηση ειναι ακριβως αυτή: δεν τους αρεσει να ειναι τοσο απαραιτητες και απλα το δηλωνουν εμπρακτα και την περνανε ζαχαρη!
    Εμεις που ...τα τραβαει το πετσι μας καλα να παθουμε να πηγαινουμε στην κοροιδια που δηθεν λεγεται εργασια, να πεφτουν οοολα πανω μας και να μην προλαβαινουμε ουτε να φαμε πολλες φορες, οχι παπουτσι να βγαλουμε!
    Το παιδί με το θέμα του θανάτου παντως, πολυ με ανησυχησε εμένα, αν και το εχω ξανακουσει οτι σε κάποια ηλικια ''κολλανε'' με αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ετσι όλοι στην αγκαλιά σου! Είσαι η ψυχή κι η κολόνα του σπιτιού! Λατρευω να σε διαβαζω...ΦΙΛΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου, σ' ευχαριστώ πολύ. Και εγώ περιμένω πως και πως τις αναρτήσεις σου και να σε ξαναδώ από κοντά βεβαίως - βεβαίως!!!! Φιλιά και από εμένα!

      Διαγραφή
  7. Αχχ, έρμη μάνα, αν λείψεις λίγο από το σπίτι θα διαλυθεί, είσαι πραγματικά η κολώνα του....Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό μου το λέει και ο άντρας μου. "Μαρία κοίτα να είσαι εσύ καλά, γιατί αν πάθεις κάτι, θα διαλυθούμε"!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  8. Αυτό που μου αρέσειείναι ότι είσαι θετικός άνθρωπος! Ενώ άλλη θα έβλεπε την αρνητική πλευρά εσύ είδες την θετική!! Μπράβο σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εισαι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ! Πολυ μου αρεσε η αναρτηση σου και πανω απ' ολα η ψυχραιμια σου! Εγω, αν και δεν αχω παιδια και δεν ξερω..,μπορει να πηδαγα κι απ' το παραθυρο...αν το σπιτι ηταν ισογειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μανούυυυυλααααααα!!!!!!
    Αχχχχ και πόσα χέρια ακόμα θα κληθούμε να βγάλουμε!
    Μου αρέσει όμως που διατήρησες την ψυχραιμία σου!Και το χιούμορ σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πριν από λίγες μέρες είχαμε τη γιορτή της μητέρας.
    Χρόνια σου πολλά λοιπόν, γιατί η μητέρα-όπως είπα στην αφιέρωση που έκανα-είναι ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας.Με τέτοιες ενέργειες είστε πραγματικές ηρωίδες της ζωής.
    Να ΄σαι πάντα καλά και να τους χαμογελάς!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μια μαμά πάντα σώζει την κατάσταση. Και ειδικά μια μαμά Μαρία πολυεργαλείο όπως εσύ!!!
    Πάρε νήματα Μαράκι να είσαι πάντα έτσι θετική και αποτελεσματική. Πλέξιμο γιατί χανόμαστε!!!
    Δεν γινόταν να βγει ο Μίδας απο την ιστορία να πληρώσει ΔΕΗ, δόση, αγγλικά και να πάρει νήματα;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μα τι βομβαρδισμό πέρασες;
    Αντέχει η Μάνα!!!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ Μάνα είναι μόνο μία, κάνει τα πάντα και σπάνια την ευχαριστούμε γιατί τα θεωρούμε δεδομένα..αλλά δεν είναι έτσι! Μπράβο Μαρία μου που αντέχεις και είσαι ψύχραιμη να λύνεις και να διαχειρίζεσαι από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα ταυτοχρόνως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αχ Μαράκι, αυτό που περιέγραψες για την εργασία είναι πολύ πονεμένη ιστορία, ειδικά αν τρέχουν οι υποχρεώσεις, αλλά απ΄ότι καταλαβαίνω είσαι αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος και θα τη βρεις την άκρη. Όσο για τις μαμαδοκαταστάσεις με τα παιδιά... πεθαίνωωωωωω, η "οικογένεια" σε όλο της το μεγαλείο. Σε συγχαίρω!!!
    Για ρίξε και μια ματιά εδώ http://www.beginner-crochet-patterns.com/how-to-crochet-a-hat.html για το καπελάκι της Αθηνούλας σου που λέγαμε. Έχει βασικές οδηγίες για το πως να το πλέξεις. Αν βάλεις και μια αναζήτηση στο google "crochet summer hat" και επιλέξεις εικόνες, θα πάρεις ιδέες για να το στολίσεις. Ελπίζω να βοήθησα. Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........