Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ή ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ;;;;

Δεν ξέρω αν φταίει που μεγάλωσα και πια βλέπω τα πράγματα αλλιώς ή απλά έχω δεχτεί μεγάλη πίεση από παντού και έχω φτάσει στα όριά μου. Ίσως και τα δύο. Όμως από εκεί που ήμουν ένας άνθρωπος με απεριόριστη υπομονή και με διάθεση να δικαιολογώ σχεδόν τους πάντες για τις πράξεις τους ή ακόμα και να ξεχνάω και να συγχωρώ πολύ εύκολα, τώρα έχω αλλάξει! 

Με εκνευρίζει αφάνταστα η νοοτροπία "εγώ θα κάνω αυτό που θέλω και σε όποιον αρέσει". Ε όχι ρε φίλε, δεν μου αρέσει. Και δεν μου αρέσει, όχι γιατί είμαι εγώ ιδιότροπη, αλλά δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις!!! Τι εννοώ; Θα σας περιγράψω ένα περιστατικό.

Κάθε πρωί, για να πάμε με τα παιδιά στο σχολείο, πρέπει να διασχίσουμε τον κεντρικό δρόμο της περιοχής. Και ο πιο ασφαλής τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να πάμε στην διάβαση και να περιμένουμε το φανάρι, γιατί είναι δρόμος με μεγάλη κυκλοφορία. 



Πριν λίγες μέρες λοιπόν όπως κάθε πρωί, σταθήκαμε στην διάβαση, πιέσαμε το κουμπί για να ανάψει ο "Γρηγόρης" και περιμέναμε. 

Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που στο σημείο αυτό που βρίσκεται η ΔΙΑΒΑΣΗ ΠΕΖΩΝ, δεν είχε παρκαρισμένο αυτοκίνητο !!! Συνήθως κάποιος οδηγός έχει αφήσει στο σημείο αυτό το αυτοκίνητό του, γιατί "ωχ βρε αδερφέ, που να ψάχνω να παρκάρω τώρα, βάλτο πάνω στη διάβαση και δεν πειράζει, ας βγουν οι πεζοί στη μέση του δρόμου κι ας προσέχουν να μην τους πατήσουν τα λεωφορεία που περνάνε !!!" (έτσι δεν μεταφράζεται αυτή η κίνηση, να παρκάρεις ΠΑΝΩ στη διάβαση;;;;).


Στεκόμασταν λοιπόν και περιμέναμε το φανάρι. Ξαφνικά βλέπω ένα τζιπ να ανάβει αλάρμ και να κατευθύνεται.... πάνω μας!!! Σταματάει μόλις λίγα εκατοστά πριν .... με πατήσει και ο οδηγός του μου κάνει νόημα, να .... του αδειάσω τη γωνιά γιατί προφανώς τον ενοχλώ!!! 

Και αρχίζει ένας διάλογος, με νοήματα περισσότερο αφού εκείνος ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και εγώ με τα παιδιά απ' έξω:

"Τι θέλετε;;;;" 
"Κάνε λίγο πιο εκεί" (εννοώντας φυσικά να βγω στη μέση της λεωφόρου, για να μπορέσει να παρκάρει ανενόχλητος). 
"Εγώ;" 
"Ναι!"
"Που να πάω;;;;"
"Βγες λίγο πιο έξω για να παρκάρω".
"Εδώ;"
"Ναι!!!"
"Είναι διάβαση".
"Ε, πέρνα απέναντι". 
"Είναι ακόμα κόκκινο". 
"Δεν πειράζει, πέρνα, πέρνα τώρα, δεν έρχεται κανείς".

Σε αυτό το σημείο αρχίζω να ψάχνομαι, αν όντως συμβαίνει όλο αυτό, ή το φαντάζομαι! Δεν είναι δυνατό να μου λέει να βγω με τα παιδιά στη μέση του δρόμου ή να περάσω το φανάρι με κόκκινο για να παρκάρει αυτός ΠΑΝΩ στη διάβαση! Δεν μπορεί ε; Ή μήπως μπορεί; Επειδή είχα τα παιδιά μαζί μου και δεν ήθελα να αρχίσω να φωνάζω και να δημιουργηθεί φασαρία, απλά του είπα:

"Θα περάσω απέναντι, όταν το φανάρι γίνει πράσινο κι ας είναι ο δρόμος άδειος. Τότε θα κάνεις αυτό που θες, αλλά να ξέρεις ότι ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ θα παρκάρεις στη διάβαση. Οι διαβάσεις είναι για τους πεζούς και όχι για τα αυτοκίνητα".

Ο "Γρηγόρης" άναψε, εμείς περάσαμε απέναντι και φυσικά όταν ξαναπέρασα από το σημείο, το τζιπ ήταν παρκαρισμένο εκεί, ΠΑΝΩ στη ΔΙΑΒΑΣΗ! Όχι που θα στεναχωριόταν ο "κύριος". Ποιος έχασε το φιλότιμο, για να το βρει αυτός άλλωστε;

ΑΝ όμως, ΑΝ λέω εκείνη τη στιγμή, έπιανα το τηλεφωνάκι μου στο χέρι και φώναζα την Τροχαία να του κόψει ένα κουστουμάκι στα μέτρα του;;;; Ε;;; Την επόμενη φορά δεν θα το ξανασκεφτόταν να αφήσει το αυτοκίνητό του σε διάβαση; Εκτός εάν το πάρει απόφαση πως κάθε φορά που θα κάνει παρόμοια βλακεία, θα πληρώνει κάτι σαν ιδιωτικό parking, έτσι για να ενισχύσει τα ταμεία του κράτους βρε παιδί μου !!!. 

Θα ήμουν λέτε πολύ κακιά; Κομπλεξική; 

Πάντως εμένα από εδώ και πέρα θα με βρουν απέναντί τους τέτοιες συμπεριφορές. Δεν πρόκειται να ξαναπώ απλά "κοίτα τον Ελληνάρα πώς έχει παρκάρει" και να μην κάνω τίποτα άλλο. Όποιος δεν ξέρει να σέβεται, καλά θα κάνει να φοβάται! 


(και ναι, θα μείνετε με την απορία, αν τελικά εκείνη τη μέρα φώναξα ή όχι την τροχαία... χεχεχεχ)











30 σχόλια:

  1. Μαράκι μεγάλο θέμα αυτό! δεν ξέρω πόσο ασυνείδητοι είναι! έχουν σπάσει κάθε κοντερ! και που να δεις τι ζόρι τραβάς με το καρότσι! να έχεις και τα δυο μωρά μαζί και να πρέπει να σηκώσεις το καρότσι με το μωρό και να κρατάς και την μικρή από το χέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάχη ούτε θέλω να θυμάμαι την εποχή που έπρεπε να κυκλοφορήσω στο δρόμο με καρότσι και νήπιο από το χέρι! Αλλά και τώρα είμαστε συνέχεια στο "πρόσεχε - σταμάτα - κοίτα"!!!!

      Διαγραφή
  2. έπρεπε να του κολλήσεις γαιδουρόσημο του μπιπ μπιπ.. Μπράβο Μαράκι.. Έτσι να αρχίσουμε να τα παίρνουμε μπας και διορθωθούμε!!! πολλά πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ναι μωρέ Ελπίδα! Όλο λέω ότι θα τα παραγγείλω τα συμπαθητικά γαϊδουράκια - αυτοκόλλητα και όλο το ξεχνάω! Πρέπει να τα προμηθευτώ όμως !

      Διαγραφή
  3. Καλά...Εγώ θα το έκανα και επιδεικτικά. Να πάρω την τροχαία επί τόπου. Οποιαδήποτε απορία να του την έλυνε επι τοπου, καθώς επίσης να του έπαιρνε και τις πινακίδες επί τόπου. Ε μα πια με τον κάθε βλάκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά άφησα τα παιδιά στο σχολείο για να μην αργήσουν και μετά πήρα τηλέφωνο στην Τροχαία με την ησυχία μου!

      Διαγραφή
    2. Πριν αποκτήσω παιδιά δεν ήμουν πολύ ίσως δεν ήμουν και πολύ καλή στο να διεκδικήσω το αυτονόητο (σε αυτήν την χώρα έλεος...) οπότε μαζευομουν και έκανα στην άκρη. Τώρα, δεν υπάρχει περίπτωση. Τα παιδάκια μου, μου δώσανε ανάστημα στον κάθε βλάκα εκεί έξω. Πολύ καλά έκανες και πήρες την τροχαία! :)

      Διαγραφή
  4. Αχ βρε Μαρία έχεις απόλυτο δίκαιο αλλά ποιος το έχασε για να το βρούμε εμείς; Βρε δεν άλλαζει ο Έλληνας κι ειδικά ο πλούσιος Έλληνας (φανταζομαι αφου ειχε τζιπ) γιατί νιώθει εξουσία! Μαζί σου πάντως μπας και βάλουν μυαλό κάποιοι, εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία δεν μιλάμε απλά για Έλληνες αλλά για ΕΛΛΗΝΑΑΑΑΡΕΣ ραγιάδες! Αλλά πρέπει κι εμείς να αντιδρούμε πλέον!

      Διαγραφή
  5. Ελπίζω να τηλεφωνήσατε στην τροχαία. Αυτό ηταν το σωστό και το δίκαιο για τέτοιου είδους αναρμοστες συμπεριφορές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, τηλεφώνησα δεν άντεξα να το αφήσω να περάσει έτσι! Ήταν μεγάλη η πρόκληση!

      Διαγραφή
  6. Α καλά! Μεγάλη συζήτηση!!!
    Ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί να κάνω το τηλεφώνημα στην τροχαία;;;Αλλά κάθε φορά βιάζομαι και έχω και το μωρό και λέω άστο!
    Εύχομαι να το έκανες εσύ και θα το κάνω κι εγώ απο εδώ και πέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το έχω αφήσει πολλές φορές να περάσει έτσι γιατί δεν μου αρέσουν οι εντάσεις, αλλά σε αυτό πατάνε αυτά τα άτομα και κάνουν ότι θέλουν! Μια - δυο φορές αν πληρώσουν, αν τους πάρουν τις πινακίδες, μετά θα το ξανασκεφτούν φαντάζομαι!

      Διαγραφή
  7. E άντε να σας το πω! Φυσικά και πήρα την Τροχαία τηλέφωνο! Του έκοψε ένα ωραιότατο κουστουμάκι 80€ και πολύ στεναχωρήθηκα που δεν του πήρε τις πινακίδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μου συνέβη περίπου το ίδιο πριν από ένα χρόνο... ήμουν όμως μόνη μου στη διάβαση και ο τύπος μου έκανε νόημα να φύγω απο τη διάβαση..για να διπλοπαρκάρει. Ουτε καν μπήκε στον κόπο να μου μιλήσει. Κοιτώντας τον απορημένη του λέω σε εμένα μιλάτε? Και μου ξανακάνει το ίδιο νευμα για να φύγω από τη διάβαση και έρχεται κατα πάνω μου και πάρα λίγο να πέσει πάνω μου. Του λέω θα πάρω τηλέφωνο την τροχαία. Με το χαμόγελο του ομορφονιού μου λέει πάρε όποιον θές... Και πάνω που σηκώνω το τηλέφωνο μου να πάρω την τροχαία περνάει απο το σημείο εκείνο περιπολικό της τροχαίας και το σταματάω φυσικά επι τόπου. Όχι βέβαια ότι του έκανε και πολλά αλλά του είπε να μετακίνησει το αυτοκίνητο του άμεσα. Λέει εκείνος σε 5 λεπτά φεύγω και του είπαν να το πάρει αμέσως. Οπότε βάζει μπρος και ξεκινάει να φύγει και φυσικά εγω χαμογελώντας τον χαιρετω και του στέλνω στον αέρα ένα ειρωνικό φιλάκι. Θεία δίκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα τέλειο! Πολύ μου άρεσε αυτό! Είδες όμως μερικές φορές; Όντως Θεία δίκη!

      Διαγραφή
  9. Χίλια μπράβο που τηλεφώνησες, Μαρία !!! Χίλια μπράβο !!! Η αλλαγή πάντοτε αρχίζει από μέσα μας. Όσο πιο πολλοί και πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, τόσο το καλύτερο !!!

    Χίλια μπράβο, ξανά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α καλά, σε επόμενη ανάρτηση, θα σας διηγηθώ και την ιστορία με το δεύτερο τηλέφωνο στην τροχαία! Η καλύτερη πελάτισσα θα γίνω!

      Διαγραφή
  10. Κάποτε σταμάτησα για να περάσει μια μητέρα με τα παιδιά της που στέκν=ονταν στη μέση του δρόμου. Ξαφνικά βλέπω στον καθρέφτη να έρχεται πίσω μου ένα αυτοκίνητο και μπαμ... Κατεβαίνω και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν έπαθε τίποτε της υπενθυμίζω (ναι ήταν γυναίκα) ότι ο πεζός έχει προτεραιότητα και μάλιστα όταν είναι και μητέρα με καρότσι κτλ. κάθε φορά που περνάω από το σημείο εύχομαι να μην αναγκαστώ να ξανασταματήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω, πάντα το σκέφτομαι αυτό και ρίχνω μια ματιά στον καθρέπτη, μην έρχεται από πίσω κανένας "γρήγορος" και μου "κολλήσει"!!! Έναν φόβο τον έχω, γιατί όλοι βιάζονται!

      Διαγραφή
  11. Μαράκι είσαι θεά!! Θα σε ζάλιζα απο την γκρίνια αν δεν έπαιρνες την τροχαία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Που ν' αγιάσει το χεράκι σου! Όχι, θα βγάλεις φωτοστέφανο εσύ, για να πουλάει μούρη ο "κύριος". Μόνο με στάση ανάλογη με τη δική σου (καταγγελία γεγονότος στα αρμόδια Όργανα, κ.λπ.) μπορούμε να ελπίζουμε ότι το μεγάλο χωριό που λέγεται Αθήνα, κάποτε ίσως μπορέσει να αναβαθμιστεί σε πραγματική ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα όχι μόνο κατ' όνομα, αλλά να αποκτήσει και τη χάρη...!!!
    Μάκια. Η συνάδελφος - θαυμάστρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το ζήτημα είναι αν όντως τα πληρώνουν τα πρόστιμα αυτοί οι ανεκδιήγητοι ή τους τα σβήνουν ;;;;;;;
    Δυστυχώς όλοι μας έχουμε κάποια παρόμοια εμπειρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μαράκι μου ν'αγιάσει το χεράκι σου!!! Διάβασα παραπάνω πως τελικα πήρες την τροχαία!!!! Αυτό το θράσσος κάποιων ανθρωπων, μπορει να με τσακίσει. Γιατί περί θράσσους πρόκειται. Και όπως ειμαι σίγουρη ξερεις και εσυ, αυτοι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ετσι σε ολες τις πτυχες της ζωής τους. Τους χρειάζεται λιγος τσαμπουκας. Οχι φυσικά πως θα αλλάξουν, αλλά τουλάχιστον θα δουν πως δεν τους ανήκουν οι δρόμοι!
    Τις προάλλες μου συνεβη εμενα το εξης:
    Ανηφορίζω το δρομο του σχολείου πρωι, να παω τα παιδια. ενας δρομος μικρος που ανεβοκατεβαινουν παιδια και μαμαδες με τα ποδια. Περναει λοιπον ενας βλακας με μινι βανακι φαρμακευτικης εταιριας με 60 χλμ απο διπλα μας σαν τρελος. Ειναι η ωρα αιχμης που ο δρομος ειναι γεματος παιδια και δυστυχως δεν εχει πεζοδρομιο σε εκεινο το σημειο ωστε να ειμαστε πανω.
    Για καλη μου τυχη, κανει σταση σε ενα φαρμακειο πιο πανω.
    Τον φτανω και του λεω "θα σας παρακαλουςα πολυ, οταν περνατε απο δρομους που κυκλοφορουν παιδια να μην τρεχετε σαν τρελος, εβρεξε κιολας και οι δρομοι γλυστρανε, αν σας ξεφυγει το αμαξι και χτυπησετε καποιο παιδακι, τι θα κανετε;"
    Και τι μου λεει βρε Μαρακι;
    "Βρε αι παγαινε απο δω κυρα μου που δεν ξερεις να οδηγας και μου κανεις και παρατηρηση!"
    Τα παιρνω στο κρανιο που το γυρισε στο σωβινιστικο και του λεω
    "Να πας εσυ απο κει που 'ρθες κακομοιρη! Εγω οδηγαω απο τα 18 μου αλλα επιλεγω να περπαταω που κ που. Εσυ που εχεις φαρδυνει την κ@λαρα σου πισω απο το τιμονι αλλη φορα να προσεχεις απο που περνας γιατ πλεον θα σε παρακολουθω και προσεξε καλα γιατι παιρνω την εταιρεια σου και θα σου πω εγω τι εχει να γινει!"
    Κότεψε ο κυριος γιατι δεν ημουν η κακομοιρα αθωα μανουλα οπως νομιζε και κοντεψε να καταπιει τη γλωσα του!
    Μιλαμε το ευχαριστηθηκα τοσο πολυ!
    Καποιοι ανθρωποι δυστυχως το χρειαζονται να τιμωρηθουν με καποιο τροπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αχ καλά έκανες μπράβο!
    Και εγώ στεναχωρήθηκα που δεν του πήραν τις πινακίδες.
    Σε μένα μια φορά ένας με μηχανάκι μου λέει " 'αει πάρε τον κ@@λο σου και πήγαινε στην άκρη"
    Για την ιστορία εγώ ήμουν πάνω στο πεζοδρόμιο.
    Τον έβρισα απο μέσα μου, του ευχήθηκα να τον γράψουν ...Σεβάστηκα τα χρόνια του και δεν τον έβρισα στα φωναχτά του είπα μόνο πως το πεζοδρόμιο το λένε έτσι γιατί είναι για τους πεζούς"
    Δε φαντάζεσαι πόσο χάρηκα όταν λίγο παρακάτω τον σταμάτησε τροχαία.
    Δεν είχε δίπλωμα, ασφάλεια, κράνος...
    Τέλεια!!!

    Άλλη μια φορά είμαι με 20 παιδιά στον δρόμο. Πάντα αφήνω τα παιδιά στο πεζοδρόμιο κατεβαίνω κλείνω το δρόμο και περνάνε τα παιδιά.
    Μία φορά ενώ είχαν σταματήσει 2 αυτοκίνητα ο απο πίσω τους ανοίγει παράθυρο και λέει "ρε μαλάκα τι σταματάςςςς, τροχαία είναι , δασκάλα είναι, να κάτσει να περάσαμε μετά)
    Επειδή είχα τα παιδιά μαζί δε μίλησα, τον έβρισε μόνο ο μπροστά
    Την επόμενη χρονιά έκανα μάθημα το γιο του ( μικρή πόλη τον γνώρισα φατσικά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μαράκι μου χιλια μπράβο. Από εδω και πέρα θα παίρνω τηλέφωνο την τροχαία. Κατι που φοβάσαι σου γίνεται σιγά σιγά συνήθεια οπότε που ξέρεις μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.
    Χρόνια πολλά με υγεια .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μπράβο σου! Ετσι πρέπει! Λοιπόν η γυναίκα όταν γίνεται μάνα αλλάζει ριζικά! Πριν κάνω το γιό μου τον πρώτο ότι μου λέγανε ναι εγώ, δε με πείραζε! Οταν όμως γεννήθηκε ο Θάνος έγινα λέαινα! (εβαλα σε εφαρμογή το ζώδιο μου!) Ξέρετε τι μου ειπε η πεθερά μου μεταξύ σοβαρού και αστείου; Καλά λένε οτι τη νύφη τη μαθαίνεις οταν κάνει παιδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........