Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ....

Η πιο όμορφη εποχή του χρόνου έφτασε και τα blogs πλημμύρισαν με συνταγές για κουλουράκια, τσουρέκια, μαγειρίτσα και κόκκινα αυγά.Τα κουλουράκια μου σας τα έδειξα πέρσι – εδώ – και τα τσουρέκια μου φέτος δεν είχαν και τόση επιτυχία (αν βρω αυτόν που με μάτιασε και δεν φούσκωνε η ζύμη με τίποτα, θα τον φάω!!!).

Έτσι αποφάσισα να σας πω πώς περνούσα το Πάσχα, όταν ήμουν παιδί. Έχετε προσέξει πως οι πιο έντονες αναμνήσεις μας, είναι από τότε που ήμασταν παιδιά; Πόσο διαφορετικά μας φαίνονταν όλα τότε; Πόσο πιο έντονα τα ζούσαμε; 

Σαν παιδί λοιπόν, περνούσα το Πάσχα στο εξοχικό μας στη Νέα Μάκρη. Πηγαίναμε πάντα 2 εβδομάδες πριν για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο και καθαρίζαμε το σπίτι που ήταν όλο τον Χειμώνα κλειστό. Βγάζαμε τις κουβέρτες και τις φλοκάτες στα κάγκελα να αεριστούν, αναποδογυρίζαμε και τινάζαμε τα στρώματα, ξαραχνιάζαμε τις γωνιές  και κάναμε όλη τη λάτρα του σπιτιού. Ανάβαμε και την σόμπα πετρελαίου για να σπάσει η υγρασία, στολίζαμε τα μικρά πήλινα ανθοδοχεία με τις πρώτες παπαρούνες και στρώναμε πετσετάκια κεντημένα με «καλημέρες» στα τραπεζάκια και τα κομοδίνα. Επίσης καθαρίζαμε  τον κήπο από τα αγριόχορτα και τα τριφύλλια που είχαν φυτρώσει παντού και κόβαμε τα κλαδιά του πεύκου που είχαν φτιάξει οι κάμπιες τα κουκούλια τους. Έτσι, αφήναμε το σπίτι και τον κήπο έτοιμα να μας υποδεχθούν την κατάλληλη στιγμή.

Μεγάλη Τετάρτη φτιάχναμε τσουρέκια και κουλουράκια. Και όχι μόνο μια δόση, αλλά δύο τεράστιες γιατί έπρεπε να μοιράσουμε στην γιαγιά και τον παππού και σε όλους τους θείους πριν φύγουμε. Αφού τα ψήναμε λοιπόν, η μαμά μου τα έβαζε στο σαλόνι πάνω στην κλειστή ραπτομηχανή και μοσχοβολούσε όλο το σπίτι μαχλέπι και μαστίχα. Δεν επιτρεπόταν όμως να δοκιμάσουμε, μόνο .... εισπνέαμε! Και παρόλο που είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε .... ζαβολιά και να φάμε κανένα κουλουράκι χωρίς να το καταλάβει κανείς, εμείς δεν τρώγαμε, παρά περιμέναμε το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μετά την Ανάσταση!!! Είχε και αυτή η αναμονή την γλύκα της! Ούτε το σοκολατένιο αυγό που μου έφερνε η νονά μου έτρωγα κι ας ήταν από σοκολάτα υγείας!

Μεγάλη Πέμπτη πηγαίναμε εκκλησία το πρωί για να μεταλάβουμε και το απόγευμα στην Σταύρωση. Η γιαγιά μου πήγαινε από πολύ νωρίς να .... πιάσει στασίδι και εμείς πηγαίναμε αργότερα, λίγο πριν βγει ο Εσταυρωμένος. Ακόμα όταν πηγαίνω στην Εκκλησία Μεγάλη Πέμπτη, ψάχνω να την δω, να κάθεται σε μια γωνιά, τα λευκά μαλλιά της πιασμένα σε κότσο και το μπαστούνι της ακουμπισμένο στην μπροστινή της καρέκλα. 

Τις περισσότερες φορές ο πατέρας μου δούλευε μέχρι Μεγάλη Παρασκευή, οπότε εμείς γυρνούσαμε από την Αποκαθήλωση, τρώγαμε συνήθως μακαρόνια με κέτσαπ ή χορτόσουπα και  περιμέναμε να γυρίσει εκείνος από την δουλειά του.  Η μάνα μου είχε φροντίσει να προμηθευτεί όλα τα απαραίτητα και τα είχε έτοιμα για να τα φορτώσουμε στο αυτοκίνητο. Τότε δεν υπήρχαν super market στη Νέα Μάκρη και έπρεπε να έχουμε αγοράσει τα πάντα από την Αθήνα. Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Το αρνί που θα ψήναμε την Κυριακή, τα υλικά για το κοκορέτσι που θα φτιάχναμε μόνοι μας, μαρούλια, κρεμμυδάκια, ντομάτες, λεμόνια και λοιπά ζαρζαβάτια, μια καρτέλα αυγά ωμά, συν τα βαμμένα αυγά, τα κουλουράκια, τα τσουρέκια και τις λαμπάδες μας.

Ο μπαμπάς μου λοιπόν, έπρεπε να χωρέσει οοοοοοοοοολα αυτά τα πράγματα σε μια Cortina (και μεταγενέστερα σε ένα toyota starlet) και κάθε φορά που η μαμά του του εμφάνιζε άλλη μια τσάντα, έλεγε "Αυτό τι είναι πάλι; Κι αυτό θα το πάρουμε; Μα που θα τα βάλω τόσα πράγματα, στο κεφάλι μου θα τα βάλω;;;;". Συν το ότι ήμασταν έξι άτομα στην οικογένεια (με όλα τα πράγματα που θα χρειαζόμασταν, ρούχα, παπούτσια κ.λπ), συν την σχολική μου τσάντα με τα βιβλία μου, (που πάντα κουβαλούσα μαζί μου και ποτέ δεν διάβαζα τίποτα, αλλά αυτό είναι άσχετο….), συν το κλουβί με τα παπαγαλάκια που κρατούσε η γιαγιά μου και την γυάλα με τα χρυσόψαρα που κρατούσα εγώ στα χέρια μου.

Αφού φορτώναμε το αυτοκίνητο, περνούσαμε και από το πατρικό του πατέρα μου, να χαιρετήσουμε την γιαγιά και τον παππού και να τους αφήσουμε τα κουλούρια και τα τσουρέκια τους και μια τσάντα με καλούδια από το super market. Κάπως έτσι, ξεκινούσαμε σχεδόν βράδυ πια και στην διαδρομή συναντούσαμε τουλάχιστον 3 – 4 επιτάφιους πράγμα που σημαίνει πως έπρεπε να σταματάμε και να περιμένουμε μέχρι να περάσουν και έτσι η διαδρομή της μίας ώρας, γινόταν σε δύο – τρεις ώρες. Απαραίτητα κάναμε μια στάση για να πάρουμε ζεστούς λουκουμάδες με μέλι και κανέλα. 

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, πηγαίναμε στην Εκκλησία για την πρώτη Ανάσταση, κοινωνούσαμε και αφού γυρίζαμε σπίτι, εγώ έβγαινα στον δρόμο για παιχνίδι με τις φίλες μου και η μάνα μου έμπαινε στην κουζίνα, για να βγει ξανά ….. λίγη ώρα πριν την Ανάσταση 

Όλη μέρα έπλενε και ζεμάτιζε συκωτάκια και αντεράκια, ψιλοέκοβε μαρούλια και κρεμμυδάκια, τύλιγε γαρδουμπάκια και το μεσημέρι, μετά το φαγητό, άρχιζε την προετοιμασία της μαγειρίτσας και όλων των άλλων νοστιμιών για το βράδυ. Και ενώ μέχρι εκείνη την ώρα η γειτονιά μύριζε μόνο από τις ανθισμένες πασχαλιές, τις λεμονιές και τις μανταρινιές, ο αέρας γέμιζε μυρωδιές που μας άνοιγαν την όρεξη και μας έκαναν να κοιτάζουμε το ρολόι με ανυπομονησία, γιατί παρόλο που είχαμε κοινωνήσει το πρωί, έπρεπε να περιμένουμε να γυρίσουμε από την Ανάσταση για να φάμε.

Όταν βράδιαζε πια, γύριζα σπίτι από το παιχνίδι, για να κάνω μπάνιο, να φορέσω τα καλά μου ρούχα, τα καινούργια μου παπούτσια και γύρω στις 11.00, βάζαμε όλοι από ένα κόκκινο αυγό στην τσέπη του παλτού μας, παίρναμε τις λαμπάδες μας και πηγαίναμε στην εκκλησία. Μόλις ο παπάς έλεγε το «Χριστός Ανέστη», τσουγκρίζαμε τα αυγά που είχαμε στην τσέπη μας, ανταλλάζαμε ευχές και φιλιά και με προσοχή μην σβήσουν οι λαμπάδες πηγαίναμε στο σπίτι, ανάβαμε το καντήλι και ….. επιτέλους τρώγαμε όλα αυτά που …. μας μύριζαν από το πρωί.

Εγώ το πρώτο πράγμα που τσάκιζα, ήταν το τσουρέκι (και τώρα το ίδιο κάνω) !!! ! Τι νόστιμη που ήταν αυτή η πρώτη μπουκιά, θαρρείς και ήταν το πιο νόστιμο τσουρέκι του κόσμου! 

Την Κυριακή το πρωί, το αρνί και το κοκορέτσι έμπαιναν στις σούβλες, τα παιδιά γυρίζαμε από σπίτι σε σπίτι, τρώγαμε κουλουράκια και τσουγκρίζαμε αυγά (που δεν τα τρώγαμε μετά, μόνο τα τσουγκρίζαμε και τα αφήναμε) και μαζεύαμε παπαρούνες και μαργαρίτες. Κάποια στιγμή μας φώναζαν ότι έχει έρθει η σειρά μας να καθίσουμε στη σούβλα και να γυρίσουμε, αλλά εμείς καθόμασταν 5 – 10 λεπτά και μετά με κάποια πρόφαση φεύγαμε πάλι για παιχνίδι. Ατελείωτο παιχνίδι, μέχρι να έρθει η ώρα του φαγητού. 

Μετά το φαγητό απαραιτήτως πηγαίναμε μια βόλτα στη θάλασσα για να γυρίσουμε όταν πια είχε σκοτεινιάσει. Καθόμασταν όλοι στο μικρό σαλονάκι και μιλούσαμε, παίζαμε επιτραπέζια, τσιμπολογούσαμε και ο μπαμπάς μου άκουγε αθλητικά στο ραδιόφωνο.

Η Δευτέρα ήταν συνήθως η μέρα ξεκούρασης περισσότερο μάλιστα για την μάνα μου, που δεν είχε μαγείρεμα και λάντζα, αφού τρώγαμε ότι είχε μείνει από την Κυριακή. Εγώ αλώνιζα όλη μέρα στη γειτονιά με την φίλη μου την Μαίρη και λίγο πριν το βράδυ, ξαναφορτώναμε όλα τα συμπράγκαλα στο αυτοκίνητο και επιστρέφαμε στην Αθήνα.

Πόσο όμορφα ήταν όλα! Σχεδόν τα ίδια πράγματα κάνουμε και τώρα. Με την διαφορά πως τώρα είμαι εγώ η μαμά.  Τώρα όμως, γιατί δεν μου κάνουν τόση εντύπωση, πράγματα που όταν ήμουν παιδί χαράσσονταν ανεξίτηλα στη μνήμη μου; Νομίζω τελικά πως όσο μεγαλώνουμε, τόσο χάνουμε το νόημα κάποιων πραγμάτων….


23 σχόλια:

  1. Ναι ρε Μαράκι..όταν ήμασταν παιδιά πόσο έντονα και σημαντικά ήταν όλα αυτά..Τα κάναμε όλοι.. και σε κανέναν δεν φαινόταν περίεργο που νήστευες ή που έφτιαχνες μόνη σου τσουρέκια ή που πήγαινες να κοινωνήσεις ή στόλιζες τον επιτάφιο... Υπέροχες αναμνήσεις μιας άλλης πολύ πιο αγνής εποχής.. Και πιο οικογενειακής.. Στο χέρι μας είναι πια να κάνουμε εμείς αναμνήσεις μαζί με τα παιδιά μας.. πολλά πολλά φιλιά και ps..μη στεναχωριέσαι για τα τσουρέκια.. Αφού θα κάνεις κι άλλα σίγουρα ε??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίδα μου μου λείπουν πολύ κάποια πράγματα αυτές τις μέρες. Κάθε χρόνο λέω ότι θα τα ξανακάνω και κάθε χρόνο κάτι γίνεται και όλα ανατρέπονται. Τα τσουρέκια παραδόξως, αν και δεν φούσκωσαν όπως έπρεπε, έγιναν πολύ τρυφερά κι αφράτα!

      Διαγραφή
  2. Δεν εχουμε ποια αυτη την ξεγνοισια Μαρια μου. Σημερα λεγαμε με την μαμα μου για την δική της την μαμα κ πως οι γυναικες τοτε τα προλαβαιναν ολα κ το απογευμα πηγαιναν κ στην εκκλησια! Αλλα χρονια! Μου αρεσε πολυ η αναρτηση! Με ταξιδεψε κ με γεμισε εικονες! Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου απλά αυτές τις μέρες καταλαβαίνω την μάνα μου, που Δευτέρα μεσημέρι έπεφτε τέζα μετά από τόσο τρέξιμο και προετοιμασία! Γιατί δούλευε κιόλας! Βέβαια τότε νόμιζε πως απλά ένιωθε κουρασμένη και θα περάσει, τώρα όμως τα πληρώνει, γιατί τελικά η κούραση συσσωρεύεται και βγαίνει μετά από χρόνια.

      Διαγραφή
  3. Σκέψου πόσα θα θυμούνται τα δικά σου παιδιά με τόση αγάπη. ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ήξερες πόσο προσπαθούμε αυτές τις μέρες να τα ξεκολλήσουμε από τηλεόραση και υπολογιστή, για να θυμούνται κάτι περισσότερο ! Εμείς αυτές τις μέρες ξεπατωνόμασταν το παιχνίδι και μόνο τον Ιησού από τη Ναζαρέτ βλέπαμε!

      Διαγραφή
  4. Μαράκι με ταξίδεψες... Τι ωραίες περιγραφές!
    Θα συμφωνήσω με όσα έγραψε η Ελπίδα παραπάνω, στις μέρες μας όσο πάνε και χάνονται αυτά τα έθιμα.. Κι εμείς η "νεολαία" όλα τα απαξιώνουμε, νηστείες, εκκλησία, έθιμα.. Με νύχια και με δόντια προσπαθώ να κρατήσω ο,τι μπορώ και τρέμω για τον κόσμο που θα γεννηθούν τα παιδιά μου... Δυστυχώς...
    Να κρατάς πάντα τέτοιες αναμνήσεις στην καρδιά σου και είμαι σίγουρη πως και τα παιδάκια σου θα έχουν να θυμούνται πολλά όταν μεγαλώσουν..
    Καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνά μου Μεγάλη Πέμπτη γυρίζοντας από την εκκλησία, πέρασα έξω από σουβλατζίδικο που ήταν ανοιχτό και γινόταν μέσα ο χαμός! Ούτε την Τσικνοπέμπτη τόσος κόσμος! Πρέπει κι εμείς να προσπαθούμε για να κρατήσουμε κάποια πράγματα. Κι ας χρειάζεται λίγος κόπος παραπάνω. Αξίζει τον κόπο!

      Διαγραφή
  5. Μακάρι και τα δικά μας τα παιδιά να εχουν τέτοιες αναμνησεις. Καλή Ανάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου γλυκό, τα παιδάκια σου είμαι σίγουρη πως θα έχουν πολύ γλυκές αναμνήσεις όταν μεγαλώσουν. Χρόνια Πολλά!

      Διαγραφή
  6. Εμείς ακόμα τα κάνουμε όλα αυτά και τα περιμένω ακόμη σαν μικρό παιδί!
    Καλό Πάσχα σου εύχομαι, με παλιές και νέες αναμνήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια από αυτά τα κάνουμε, κάποια άλλα τα χάνουμε γιατί οι συνθήκες δεν μας το επιτρέπουν. Όσα δεν κάνουμε όμως μου λείπουν πολύ και στεναχωριέμαι όταν δεν τα καταφέρνουμε.

      Διαγραφή
  7. Εύχομαι τις ίδιες όμορφες αναμνήσεις να έχουν και τα παιδιά μας !!!!
    Την χάρηκα την ανάρτησή σου !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το εύχομαι Σοφία μου! Και το προσπαθούμε όσο μπορούμε.

      Διαγραφή
  8. Kάποια χρόνια αργότερα όλα όσα κάνεις σαν μαμά θα γίνουν οι αναμνήσεις των δικών σου παιδιών!
    Μια απορία έχω όμως... εσείς κοινωνούσατε και την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο;...
    Τζίζους!!
    Καλή Ανάσταση Μαράκι μου, υγεία και χαρά σε όλη σου την οικογένεια.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τζίνα μου ναι, κοινωνούσαμε και Μ. Πέμπτη και Μ. Σάββατο. Μπορεί όλο τον υπόλοιπο χρόνο να μην πηγαίναμε πολύ συχνά, αλλά την περίοδο του Πάσχα, βγάζαμε ..... τα σπασμένα όλου του χρόνου!
      Φιλιά φιλενάδα μου! Να χαίρεσαι όσους αγαπάς!

      Διαγραφή
  9. Μαράκι μου, διάβασα λάθος τον τίτλο, νόμισα ότι έγραφε Πάσχα στο εξωτερικό και λέω καλά πότε φεύγει και δεν μας είπε τίποτα;; χαχαχα! γκαβομάρα!!!
    Λοιπόν, επί του θέματος. Έχω την αίσθηση ότι έχουμε περισσότερες έννοιες που δεν μας αφήνουν να ευχαριστηθούμε κάποια πράγματα, όπως θα έπρεπε. Από την άλλη είναι εντελώς διαφορετικό όταν είσαι εσύ αυτός που πρέπει να κάνει όλες τις ετοιμασίες. Προσωπικά βέβαια δεν νιώθω έτσι, εξακολουθώ και κάνω πράγματα, όσο ο χρόνος μου το επιτρέπει και πραγματικά τα χαίρομαι, σε σημείο που οι δικοί μου με πειράζουν κιόλας...:)) Σε φιλώ και Καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίνα μου η αλήθεια είναι πως ένα ταξιδάκι το χρειάζομαι, αλλά δεν βαριέσαι, καλά να είμαστε και θα το καταφέρουμε κι αυτό (εξωτερικό κομματάκι δύσκολο, αλλά εντός ..... είναι πιο εφικτό). Πάντως να σου πω την αλήθεια, Πάσχα το θέλω Ελληνικό και παραδοσιακό. Συμφωνώ πως φορτωνόμαστε ένα σωρό υποχρεώσεις και κάποιες φορές χάνουμε την ουσία.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Πολλά απ αυτά τα κανουμε και εμεις!
    Καλό Πάσχα κι απο μενα :)

    fetoula.blogspot.gr
    mononai.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι καλά! Να είσαστε γεροί και να δημιουργείτε όμορφες αναμνήσεις.
      Να περνάτε πάντα καλά!

      Διαγραφή
  11. Τι ωραία ατμὀσφαιρα, τι ωραία περιγραφή! Καλά, γέλασα τόσο πολύ όταν σας φαντάστηκα στο αυτοκίνητο..κανονική ταινία!
    Πάντως, νομίζω πως σαν παιδιά τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα, τα θυμόμαστε όλα πιο όμορφα. Εμείς τώρα.. κρατάμε τις παραδόσεις, μαζεύουμε δυνάμεις, μοιράζουμε τις δουλειές και προσπαθούμε για τα παιδάκια μας να τα κάνουμε όλα όσο καλύτερα μπορούμε και να δεις που και αυτά θα τα θυμούνται όλα όμορφα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........