Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Ε ναι λοιπόν! Είμαι κι εγώ μια unpaixtable !!!!

Ακούστε τώρα τι έγινε! Πριν καιρό, η αγαπημένη Άννα ή αλλιώς το Πλεκτοκόριτσο, μου έκανε την τιμή να …. με βραβεύσει!!!!

Και τι βραβείο ε; Αυτό της .... UNPAIXTABLE BLOGGER!!!!!



Ουάου! Ομολογώ ότι έναν τέτοιο ….. τιμητικό τίτλο δεν τον περίμενα!

Και τώρα που ξεσκόνισα καλά τη βιτρίνα μου και είμαι έτοιμη να το τοποθετήσω με δόξα και τιμή, πήγα κομμωτήριο και έφτιαξα τα μαλλιά μου και φόρεσα τα καλά μου, ήρθε η ώρα να πάω στην …. τελετή απονομής, δηλαδή στην ανάρτηση παραλαβής βραβείου!!!!! (ψιτ κοπελιά, κατέβα από το καλάμι, θα ζαλιστείς).

Χμμμ…. γκουχ…. γκουχ…. την προσοχή σας παρακαλώ. Εσείς κύριε εκεί πίσω στην τελευταία σειρά, αν θέλετε σβήστε το τσιγάρο σας  και επιτέλους κλείστε το κινητό σας .... 
Ευχαριστώ.

Και τώρα που έχω την αμέριστη προσοχή σας, είμαι στην ευχάριστη θέση να απαντήσω στις ερωτήσεις σας (μόνο παρακαλώ ένας – ένας τις φωτογραφίες, όχι όλα τα φλας μαζί) και με τη σειρά μου να το παραδώσω στους επόμενους (γιατί εκτός από θεά, unpaixtable blogger και πολύ μετριόφρων ….. είμαι και μεγαλόκαρδη και μοιράζομαι τα πάντα με τους άλλους !!!)

Ερώτηση πρώτη:

1)Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)
Είμαι η Μαρία (και σήμερα είμαι καλά, αφού είναι Παρασκευή και ο ήλιος λάμπει), μένω στην Αθήνα (αλλά θέλω να φύγω από αυτή), στο ζώδιο Ταύρος (ναι, ναι, πεισματάρα και ζηλιάρα και μου αρέσουν οι λιχουδιές) και το blog μου το φιλοξενεί ο Blogger (βοήθειά του).


Ερώτηση δεύτερη:

2)Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
Κοίτα να δεις που δεν έχω! Πρέπει να βρω ένα τώρα; Με άγχωσες καλέ! Ουφ καλά…. …. … (σκέφτομαι τώρα….) Να χαίρεσαι την κάθε στιγμή της ζωής σου, γιατί είναι μοναδική. Την ίδια στιγμή δεν θα την ξαναζήσεις ποτέ.

Ερώτηση τρίτη:

3)Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;
Δεν είναι ακριβώς παιχνίδι… Θα ήταν ή το λεύκωμα που γράφαμε, ο «κτήτωρ» έκανε μια ερώτηση και όλοι οι άλλοι από κάτω απαντούσαμε ότι μας κατέβαινε, ή τα μηνύματα που αφήναμε σε αυτόν που καθόμασταν στο ίδιο θρανίο, όσοι πηγαίναμε σε σχολείο που είχε πρωινή – απογευματινή βάρδια.

Ερώτηση τέταρτη:

4)Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)
Τι εννοείτε «όταν» γίνω διάσημη blogger; Δεν είμαι διάσημη; (το καλάμι που λέγαμε πιο πάνω δεν το πάρκαρα ακόμα….). Για να απαντήσω σοβαρά, δεν το έχω σκεφτεί. Δεν με απασχολεί να γίνω διάσημη.  Μου αρέσει που το blog μου είναι πιο «οικογενειακό» ας το πω έτσι. Καλοδεχούμενοι όλοι βέβαια, αλλά στο δικό μου blog δεν θα παίξουν ποτέ διαφημίσεις και δεν θα το δω ποτέ σαν «δουλειά». Είναι η παρέα μου, η χαλάρωσή μου, η ψιλοκουβέντα με τους φίλους και τους γείτονές μου.


Ερώτηση πέμπτη:

5)Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.
Τώρα πρέπει να ψάξω; Δεν τα κοιτάζω τα στατιστικά καθόλου. Περίμενε, πάω να δω….Λοιπόν, αν δεν κάνω λάθος, είναι αυτή που είχα γράψει για ένα παραμύθι που είχα διαβάσει στα παιδιά το «Πετρόσουπα». http://megalono-megaloneis-megalonei.blogspot.gr/2013/03/blog-post_29.html. Καλέ, είναι υπέροχο παραμύθι, να το βρείτε και να το διαβάσετε!!!!


Ερώτηση έκτη:

6)Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog- όσφαιρα και γιατί;
Κανονικά θα απαντούσα καμία, γιατί τίποτα δεν σε υποχρεώνει να διαβάσεις ένα blog. Αν δεν σου αρέσει, απλά πας παρακάτω. Αλλά σκεπτόμενη ως μαμά (τι θέμα και αυτό όταν γίνεσαι μαμά, όλα περνάνε πια από το μαμαδο-φίλτρο), θα ήθελα να μην υπήρχαν τα blogs που αναφέρονται σε μαγεία, μαύρη μαγεία, διαόλους, τριβόλους κ.λπ.,  Δεν θα ήθελα να πέσουν πάνω σε ένα τέτοιο blog τα παιδιά μου !

Ερώτηση έβδομη:

7)Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα!

Η ερώτηση της Άννας είναι: "Ποιό όνειρό σου θέλεις να πραγματοποιήσεις οπωσδήποτε?" 

Να φύγω από την Αθήνα για πάντα και να ζήσω σε ένα σπίτι που από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς μου και της κουζίνας μου, θα βλέπω και θα ακούω την θάλασσα.

  
Η δική μου ερώτηση είναι:

Εάν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω,  πες ένα πράγμα που θα άλλαζες από αυτά που έχεις κάνει και θα άλλαζε την ζωή σου καθοριστικά.


Το βραβείο το παραδίδω (η επιλογή είναι τυχαία, απλά προσπάθησα να το δώσω σε κάποιον που δεν το έχει ξαναπάρει. Ελπίζω να έψαξα σωστά και να είναι η πρώτη φορά που γινόσαστε UNPAIXTABLE BLOGGERS !!!

Στην Έλενα από τις κερασόπιτες
Στην Ελπίδα από το two boys and hope
Στην Κατερίνα από το ελληνίδα μάνα
Στην mamma el
Στην Αντιγόνη από το inventive mommy


Οι κανόνες παραλαβής και .... απονομής του βραβείου είναι:
  • Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!
  • Επ! μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ...
  • Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους
  • Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους.
  • Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου...στους bloggers που προτείνεις!
  • Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες (link back).

Καλέ, τελείωσε;;;; Ουφφφ! Πάω να ειδοποιήσω τους επόμενους !!!

Και μην ξεχνάτε, ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ !






  

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΠΑΝΕΥΚΟΛΗ ΚΑΡΥΔΟΠΙΤΑ !

Κάθε Κυριακή σπάω το κεφάλι μου, τι να φτιάξω για να έχουν τα παιδιά κολατσιό για να πάρουν στο σχολείο. Προσπαθώ να έχω πάντα κάτι στο σπίτι ώστε αυτό που θα πάρουν μαζί να είναι σπιτικό και να μην τους δίνω χρήματα για το κυλικείο, γιατί το πιθανότερο είναι να φάνε ποπ κορν ή πατατάκια!

Μεγάλος μπελάς το κολατσιό για εμάς, γιατί δεν τρώνε τοστ, δεν τρώνε τυρόπιτα, δεν τρώνε την πίτσα κρύα, δεν τρώνε κανένα αλμυρό σνακ. Όσο για φρούτα, ευτυχώς ήρθε η εποχή που βγαίνουν τα μανταρίνια και θα παίρνουν μαζί τους, γιατί μπανάνα δεν θέλουν να τρώνε στο σχολείο, από την ημέρα που ένας συμμαθητής του γιου μου τον πείραζε και τον φώναζε «πήθικο» (άσχετο αλλά το θυμήθηκα, να μην το πω; Ακούς εκεί το @#@#$# να πει το παιδί μου πίθηκο) ! (κλείνει η παρένθεση, επιστρέφουμε στο θέμα μας…)

Η λίστα λοιπόν με το τι θα φτιάξουμε για κολατσιό, είναι τσουρέκι, κέικ, κουλουράκια, κουλούρια Θεσσαλονίκης ή αν ο χρόνος μηδενιστεί και δεν προλαβαίνουμε κάτι τέτοιο, ψωμί με μέλι και ταχίνι ή ψωμί με μερέντα.

Την Κυριακή που μας πέρασε σκεπτόμουν πως τσουρεκάκια φτιάξαμε, κέικ πορτοκαλιού φτιάξαμε, ψωμί με μερέντα πήραν, κουλουράκια βαριόμουν να φτιάξω. Έτσι είπα να τους φτιάξω ένα ακόμα κέικ αλλά όχι το συνηθισμένο και αποφάσισα μια νόστιμη, μυρωδάτη και αφράτη καρυδόπιτα.

Χρειαζόμαστε (θα τα χρησιμοποιήσετε με την εξής σειρά):

5 αυγά
1 ½ ποτήρι ζάχαρη
2 βανίλιες
ξύσμα από ένα πορτοκάλι
1 κ.γ. κανέλα
1 κ.γ. γαρύφαλλο

1 ποτήρι χυμός πορτοκάλι
1 ποτήρι αραβοσιτέλαιο (αν θέλετε, βάζετε ½ ποτήρι αραβοσιτέλαιο και ½ ποτήρι ελαιόλαδο)
1 πακέτο φαρίνα

1 ποτήρι σπασμένα καρύδια (ή και περισσότερα αν θέλετε)
λίγες σταφίδες (αν σας αρέσουν, εγώ δεν τις τρώω, δεν έβαλα)

Πρώτα χτυπάτε τα αυγά με την ζάχαρη και τα μπαχαρικά – μυρωδικά πολύ καλά. Μόλις το μείγμα ασπρίσει και φουσκώσει ρίχνετε τον χυμό, το λάδι και συνεχίζετε το χτύπημα. Προσθέτετε  και στο τέλος λίγο – λίγο την φαρίνα.

Τελευταία ρίχνετε τα καρύδια και τις σταφίδες αφού τα αλευρώσετε λίγο πρώτα. (εγώ σταφίδες δεν έβαλα γιατί δεν μου αρέσουν γενικότερα).

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς. Προσωπικά, αφήνω τον φούρνο αναμμένο στην προθέρμανση στους 180 βαθμούς και το ψήνω έτσι για 40 λεπτά. Μετά το βάζω για 10 – 15 λεπτά στους 180 βαθμούς πάλι, αλλά στον αέρα. Έτσι ψήνεται μέσα, αλλά δεν «αρπάζει» από πάνω. Αλλά κάθε φούρνος ψήνει διαφορετικά, οπότε εσείς ψήστε το όπως ψήνετε συνήθως τα κέικ.

 


Όσο ψήνεται, το σπίτι μοσχοβολάει πορτοκάλι, κανέλα και γαρύφαλλο. Είναι πολύ αφράτο και τα κομμάτια του καρυδιού σε κάθε μπουκιά δίνουν μια ξεχωριστή τραγανή αίσθηση. Και τα παιδιά την λατρεύουν !


Επίσης, η συνταγή έχει και .... συνέχεια, για τους γλυκατζήδες της παρέας ή αν θέλετε να την σερβίρετε σαν γλυκό σε κάποια γιορτή. Πως; είναι απλό. 


Φτιάχνετε ένα σιρόπι σοκολατένιο με:

2 κούπες ζάχαρη
2 κούπες κουβερτούρα σπασμένη σε κομμάτια
2 κούπες νερό.

Βάζετε σε κατσαρόλα όλα τα υλικά μαζί και ανακατεύετε μέχρι να δέσει το σιρόπι.

Χαράζετε την καρυδόπιτα και περιχύνετε με το σιρόπι, ακολουθώντας τον κανόνα ζεστό σιρόπι - κρύο γλυκό.

Γιαμμμμμμμμμμμμμμμμμμ !










Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

ενοχές !

Γυρίζεις από την δουλειά στις 6.00 το απόγευμα με ένα κεφάλι καζάνι από τα τηλέφωνα, από τα χιλιάδες αρχεία που έχεις ανοίξει και κλείσει, τα χέρια σου πονάνε από τις χιλιάδες λέξεις που έχεις γράψει και το στομάχι σου έχει γίνει κόμπος από τα νεύρα, γιατί πάλι είχε κίνηση η Κατεχάκη και άργησες να γυρίσεις. Και αφού άργησες να γυρίσεις, δεν πρόλαβες ούτε τα παπούτσια σου να βγάλεις, έπρεπε να φύγεις σφαίρα και να πας να πάρεις τα παιδιά από τα Αγγλικά. 

Κι εκεί που θέλεις μόνο να μπεις στο σπίτι, να βγάλεις τα παπούτσια σου και να μην σου μιλήσει κανείς, να μην ακούς τίποτα, να μείνεις μόνη σου και να μην σκέφτεσαι τίποτα, ακούς μια φωνούλα πίσω σου να σου λέει "μαμά, η κυρία είπε ότι θα γράψουμε τεστ αύριο στην διαίρεση". 

Η πρώτη σκέψη που κάνεις, είναι "ώχου δεν μας παρατάει κι αυτή με τα τεστ, μας έχει πρήξει! Άκου τώρα, πως της ήρθε μεσοβδόμαδα να βάλει τεστ με την σκατο-διαίρεση ;;;;" αλλά ευτυχώς δεν εκφράζεις την σκέψη σου δυνατά και απλά λες "εντάξει μωρό μου, να φάω λίγο γιατί πεινάω και μετά θα σε βοηθήσω να διαβάσεις, ναι;". 

Βάζεις ένα πιάτο φαγητό και προσπαθείς να φας, ενώ τα παιδιά σου σε βομβαρδίζουν με ερωτήσεις για την τρύπα του όζοντος (!!!!) και για το από τι είναι φτιαγμένα τα σύννεφα και επίσης σε πληροφορούν για το τι έγινε το πρωί στο σχολείο. Είναι φανερό, τους λείπεις και μόλις σε δουν, θέλουν να είναι συνέχεια δίπλα σου. Λογικό είναι, με την δουλειά, τις δραστηριότητες, τις υποχρεώσεις, σε βλέπουν ελάχιστα. Κάποιες μέρες μπορεί και λίγα μόνο λεπτά, δεν είναι τραγικό; Δεν σε κάνει να βουλιάζεις στις ενοχές; Να σκέφτεσαι πως τα παιδιά σου αξίζουν μια καλύτερη μάνα; Που δεν θα θυμώνει όταν παίζουν πινγκ - πονγκ γιατί την ενοχλεί το τικ - τακ - τοκ που κάνει το μπαλάκι όπως χτυπάει σε ρακέτα - πάτωμα - ρακέτα; 

Παίρνεις βαθιά ανάσα και χαμογελάς. Γιατί σε κοιτάζουν στα μάτια και ξέρεις πως δεν θέλουν να σε βλέπουν λυπημένη ή προβληματισμένη. 

Κάθεσαι μαζί τους για να διαβάσουν ορθογραφία και διαίρεση και προσπαθείς να τα βοηθήσεις, να τους εξηγήσεις, χωρίς να φωνάξεις, χωρίς να ξεφυσάς όταν δεν καταλαβαίνουν και μπερδεύονται, γιατί στην ουσία αυτά είναι παιδιά και παραδέξου το, δεν σου φταίνε σε τίποτα, φυσιολογικό είναι να δυσκολεύονται με την σκατο-διαίρεση.

Μόλις τελειώσουν με τα μαθήματα, παίζουν λίγο ή βλέπουν τηλεόραση και μετά τρώνε κάτι και πηγαίνουν για ύπνο. Και εσύ νιώθεις πάλι ενοχές, γιατί νιώθεις ανακούφιση που κοιμήθηκαν και θα έχεις λίγη ώρα χωρίς να μιλάς σε κανέναν. 

Κάπου εκεί, γύρω στις 11.00 το βράδυ, βγάζεις επιτέλους τα παπούτσια σου, πίνεις ένα ποτήρι νερό, και ξέρεις κατά βάθος, ότι δεν σου φταίει το τικ - τακ - τοκ που κάνει το μπαλάκι που χτυπάει σε ρακέτα - πάτωμα - ρακέτα, ούτε που δεν μπορούσε ο μικρός να καταλάβει την διαίρεση. 

Φταίει το ότι είσαι 40 χρονών, πηγαίνεις κάθε μέρα εδώ και 17 χρόνια και δουλεύεις για τον ίδιο άνθρωπο, χωρίς να έχεις πει ποτέ "δεν μπορώ". Έχεις αφήσει τα παιδιά σου από 63 ημερών να στα μεγαλώνουν η γιαγιά και ο παππούς, τα βλέπεις λίγη ώρα κάθε μέρα, έχεις "χάσει" τα πρώτα βήματα και τα πρώτα  "αγκού" γιατί δεν ήσουν εκεί να τα δεις, έχεις "χάσει" πολύτιμες στιγμές που δεν θα ξαναγυρίσουν, για να φτάσεις στο σημείο να ζητιανεύεις να πληρωθείς τον μισθό του Ιουνίου ενώ έχει φτάσει 17 Νοέμβρη. Και σου δίνουν έναντι λίγα ψωροευρώ και πρέπει να αισθάνεσαι ικανοποιημένη που τουλάχιστον θα πληρώσεις την ΔΕΗ ή τα κοινόχρηστα ή την δόση του αυτοκινήτου, αλλά πάλι δεν θα πάρεις τα παπούτσια που βλέπεις εδώ και 3 χρόνια στην βιτρίνα του μαγαζιού που περνάς κάθε μέρα απ' έξω και πάλι δεν θα μπορείς το Σάββατο να πας ένα σινεμά γαμώτο! Ένα σκατο-σινεμά!


Υ.Γ. Μέσα σε όλα αυτά, σε στραβοκοιτάζουν κιόλας όταν ζητάς 2 ώρες γονική άδεια για να παρακολουθήσεις την σχολική γιορτή για το Πολυτεχνείο, που συμμετέχει το δικό σου παιδί που έφτασε Δ' Δημοτικού και δεν έχεις καταλάβει πότε πέρασαν  σχεδόν 10 χρόνια από την μέρα που το γέννησες!

Καληνύχτα σας !

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Η ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΚΑΙ Η ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ !

Πριν λίγες μέρες μου έφερε η μαμά μου μια κίτρινη κολοκύθα! Τα παιδιά μόλις την είδαν, άρχισαν να μου ζητάνε να την φτιάξουμε όπως του halloween ! Τι να έκανα; Την έφερε που την έφερε η γιαγιά, θα τη κάναμε που θα την κάναμε πίτα, ε ας την κάναμε και "τερατάκι" κι ας μην γιορτάζουμε το halloween !

Στην αρχή, νόμιζα πως θα με δυσκόλευε πολύ το "άδειασμα". Ομως, μόνο το κόψιμο για το καπάκι ήταν αρκετά δύσκολο. Μόλις έγινε αυτό, (όχι με τόση επιτυχία, γιατί το καπάκι μου έσπασε σε τρία σημεία), πήρα το κουτάλι που σερβίρουμε το παγωτό (δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο) και την άδειασα στο "π" και "φ". 

Πολτοποίησα τα κομμάτια της κολοκύθας στο multi και τα έριξα σε αντικολλητικό τηγάνι με 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο. Πολτοποίησα και ένα κρεμμύδι, το ανακάτεψα με την κολοκύθα και το άφησα να εξατμιστούν όλα τα υγρά. Μόλις τελείωσαν τα υγρά, έριξα μισό ποτήρι γάλα και το κατέβασα από την φωτιά για να κρυώσει. 

Όταν κρύωσε, έσπασα και χτύπησα καλά 4 αυγά και τα έριξα στο μείγμα. Πρόσθεσα λίγο τριμμένο κεφαλοτύρι, λίγη τριμμένη φέτα, αλάτι, πιπέρι, δυόσμο, 5 - 6 κουταλιές σούπας αλεύρι και μια κουταλιά βούτυρο lurpak (μου αρέσει το άρωμα, αν δεν το θέλετε, δεν το βάζετε).

Έριξα το μείγμα σε λαδωμένο και αλευρωμένο πυρέξ, πασπάλισα από πάνω με τριμμένο κεφαλοτύρι και το έψησα σε μέτριο φούρνο μέχρι να γίνει χρυσαφί. 

Γιαμμμμμμμμμμμμμμ!!!!

* Μπορείτε να βάλετε ότι τυρί σας αρέσει και σε ότι ποσότητα θέλετε! Άλλοι θέλουν πιο έντονη τη γεύση του τυριού, άλλοι της κολοκύθας! Είναι αυτό που λένε ".... περί ορέξεως.... κολοκυθόπιτα !!!".

Μέχρι να ψηθεί, χάραξα και έκοψα τα μάτια και το στόμα της κολοκύθας, βάλαμε μέσα κεράκια ρεσώ και τα παιδιά ξετρελάθηκαν! Έσβησαν τα φώτα και άρχισαν να μας τρομάζουν! Έβαλαν και την γιαγιά στο παιχνίδι!

Εγώ πάλι, ξετρελάθηκα με την πίτα (το χάσμα των γενεών ;;;;!!!!)









Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Τι ακούνε (πάλι) τα αυτάκια μου.

Η αλήθεια είναι πως σε όποιο σπίτι υπάρχουν παιδιά, ακούγονται μεγάλες αλήθειες, με τον πιο αθώο τρόπο και με τα πιο απλά λόγια. Πολλές φορές μάλιστα μας αφήνουν άφωνους οι απορίες που έχουν ή η ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιες καταστάσεις.

Να μερικά που ακούσαμε εμείς πρόσφατα από τα αστέρια μας:
 
Βαγγέλης: Μαμά, αν δεν είχες δικά σου παιδιά, θα ήθελες να με υιοθετήσεις; 
Βαγγέλης: Μαμά, πως αποφασίσατε με τον μπαμπά, πως θέλετε να κάνετε παιδιά;
Βαγγέλης: Μαμά, αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα σε 1000 παιδιά, θα διάλεγες πάλι εμάς;

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ
---------

Αθηνά: Μαμά, σου αρέσει να μας ακούς να γελάμε;

Μου αρέσει, το εύχομαι και το επιδιώκω, όσο μπορώ. Είναι σκοπός της ζωής μου.
--------- 

Αθηνά: Μαμά, θέλεις να ξαναγίνεις παιδί και να γίνουμε φίλες;

Μακάρι να μπορούσα.
--------- 

Αθηνά: Εγώ δεν θέλω να μεγαλώσω, θέλω να μείνω για πολλά χρόνια ακόμα παιδί.

Αχ μάτια μου....
----------

Αθηνά: Μαμά, να πεις στον κύριο Γιάννη (big boss) να σε αφήσει νωρίτερα σήμερα για να έρθεις εσύ να με πάρεις από το σχολείο. Να του πεις "το παιδί μου θέλει να το πάρω από το σχολείο σήμερα".

Εγώ να το πω.... ποιος θα με ακούσει όμως....
-----------

Η Αθηνά, απευθυνόμενη σε μια "κυρία" στον δρόμο, που έβγαλε το σκυλάκι της βόλτα και αφού εκείνο έκανε ότι έκανε μέσα στην μέση του πεζοδρομίου, έφυγε σαν να μην συμβαίνει τίποτα!Την κυρία συναντήσαμε και στο φανάρι, όπου η Αθηνά πολύ ευγενικά της εξήγησε:"Κυρία, αν θέλετε να έχετε σκυλάκι, πρέπει να μαζεύετε τα κακά του από τον δρόμο!"

Ε, καλά δεν της είπε;

-----------

Μερικές φορές μας βάζουν δύσκολα:

Αθηνά: Μαμά, πες μου την Αγγλική αλφάβητο! (την λέω) 

Αθηνά: Ωραία! Τώρα και ανάποδα! (δεν την είπα)
------------ 

Τους έχουν βάλει πολλές λέξεις ορθογραφία στα αγγλικά και δυσκολεύεται:
Αθηνά: Πφφφ!!! Εγώ είμαι Ελληνίδα και θα μιλάω μόνο ελληνικά. Δεν θέλω να μάθω Αγγλικά ποτέ!

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή....

------------- 

Οποτε βλέπει κάτι δικό μου που της αρέσει (ρούχο, παπούτσια, κόσμημα, μέχρι και ..... κραγιόν!)
Αθηνά: Όταν μεγαλώσω, θα μου το χαρίσεις;

Οταν μεγαλώσεις, θα το θέλεις;;;;;
----------- 

Και φυσικά θέλει να υιοθετήσουμε την καλύτερή της φίλη:
Μαμά, γίνεται να υιοθετήσουμε την Ζένια; Ελααααααααααααααααα σε παρακαλώωωωω! 

Την μαμά της Ζένιας, δεν την ρωτήσαμε καν!!! 

-------------

Αθηνά: Μπαμπααααααααααααααα έλα γρήγορα! Το λάστιχο στο ποδήλατό μου έκανε ένα πφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ και ξεφούσκωσε!

Εσείς ξέρετε πως ξεφουσκώνουν τα λάστιχα των ποδηλάτων;

-------------

Ο Βαγγέλης θέλει να δει το Gravity στο σινεμά. (κι εγώ!)
Βαγγέλης: Μαμά θέλω να το δω pleassssssssseeeeeeeeeeeeee!.
Μ: Βαγγέλη, νομίζω πως δεν είναι για την ηλικία σου, δεν θα σε αφήσουν να μπεις μέσα.
Βαγγέλης: Να πούμε ότι είμαι 29, αλλά φαίνομαι 9, γιατί έχω πρόβλημα ανάπτυξης!

ΑΦΩΝΗ η μαμά!

-------------

Και βέβαια, ξέρετε όσοι τα παιδιά σας πηγαίνουν σχολείο, ότι ό,τι πει η δασκάλα είναι ΝΟΜΟΣ.

Η ΚΥΡΙΑ ΕΙΠΕ, να γράψω .....
Η ΚΥΡΙΑ ΕΙΠΕ, ότι......
Η ΚΥΡΙΑ ΕΙΠΕ, να.....
Η ΚΥΡΙΑ ΕΙΠΕ, .....

Αν Η ΚΥΡΙΑ ΠΕΙ πως είναι αστροναύτης, ή ότι ο ελέφαντας πετάει, ΤΕΛΟΣ! Το είπε η κυρία και λόγο δεν σηκώνουμε! Ντάξει;


Α! δείτε και ένα απόσπασμα από ένα διαγώνισμα γλώσσας του Βαγγέλη:

Κάτω - κάτω στην πίσω σελίδα, τους γράφει η δασκάλα τους "καλή επιτυχία"!
Δείτε τι απάντησε το καμάρι μου!


 "Ευχαριστώ και σε εσάς για τα διορθώσετε. Άμα έχω λάθη στην πρόταση αυτή, μην μου τα μετρήσετε!"

Ήθελα να δω την δασκάλα όταν το διάβασε αυτό!

Καληνύχτα!